Relacja z podróży do Pragi - cz. II

 

DZIEŃ 2

Na drugi dzień naszego pobytu w Pradze zaplanowałam zamki. Dość spontanicznie miał wpaść także eko sklep, zlokalizowany kilometr od Wyszehradu. Brata zapewniłam, że wcale tam nie musimy zachodzić, ale skoro i tak będziemy w okolicy... ;)
Wyszliśmy rano z naszej kwatery i postanowiliśmy, że na Hradczany dojdziemy pieszo. Zajęło to nam niecałą godzinę, ale pogoda była idealna i sprzyjała wędrówce - ciepło, ale nie gorąco, piękne słońce i niemal bezchmurne niebo. Wybraliśmy ścieżkę spacerową na skarpie powyżej Wełtawy, która biegła wzdłuż rzeki. Z jednego z punktów widokowych zrobiłam piękne zdjęcia na Stare Miasto - panorama była zachwycająca.
W międzyczasie okazało się, że nie do końca wiem, jak dokładnie na Hradczany dojść, ale "na migi" dogadałam się z jednym z panów strażników przy urzędzie (który nie mówił po angielsku) i zaczęliśmy delikatne podejście po schodach. Mojego brata trochę położyło, więc dla osób o słabej kondycji na pewno będzie to spore wyzwanie - jednak warte wysiłku i możliwe do zrealizowania :)
Po wspięciu się na wzgórze zamkowe okazało się, że cały kompleks jest bezpłatny (od zewnątrz), ale żeby zwiedzić poszczególne obiekty (jak np. katedra czy zamek), należy wykupić bilet. Dostępne są 3 trasy zwiedzania, które uwzględniają różną liczbę obiektów - my wybraliśmy najkrótszą (B), która uwzględniała Stary Pałac Królewski, Katedrę św. Wita, Złotą Uliczkę i Bazylikę św. Jerzego.

Rozpoczęliśmy od Pałacu. Dość imponująca była Sala władysławowska, która ujęła mnie swoim nietypowym sklepieniem. Zwiedziliśmy także mniejsze pomieszczenia - niektóre bogato zdobione freskami - które ukazywały wystrój ówczesnych kancelarii. Swój pierwiastek na tronie czeskim mieli także Polacy - mowa o Władysławie Jagiellończyku, który zainicjował odbudowę kompleksu zamkowego.

Widok z zamkowego tarasu widokowego na praską dzielnicę Mala Strana

Następnie przeszliśmy do Bazyliki, która została wybudowana w stylu romańskim. Nie ukrywam, że zdecydowanie bardziej wolę gotyk i architekturę klasycystyczną, ale i romańska sztuka ma swój urok :) Pierwszy kościół powstał tam w X w., ale wielokrotnie został przebudowywany lub odbudowywany - stąd mieszanka stylu romańskiego z barokowym.
Do otwarcia Katedry św. Wita mieliśmy jeszcze godzinę, więc w tym czasie poszliśmy coś zjeść do jednej z licznych kawiarnio-restauracji (serio - zdziwiła mnie ich ilość na terenie kompleksu zamkowego). Ja wzięłam ciabattę z pesto, pomidorem, sałatą i mozzarellą, a mój brat kanapkę BLT. Ja ze swojej byłam zadowolona, a brat niezbyt - zaserwowano mu zimną potrawę, podczas gdy BLT powinno być gorące (kto lubi jeść bekon na zimno? ;)).

Gdy zbliżała się godzina 12, zobaczyłam gigantyczna kolejkę do wejścia do katedry. Przeraziłam się, że będzie nas czekać co najmniej godzinny postój, a mój brat z grymasem na twarzy patrzył na mnie, bo nie był zanadto chętny do sterczenia tam. Ale, o dziwo, wszystko poszło gładko i weszliśmy po ok. 15 minutach.

Sama Katedra zachwyciła mnie już od zewnątrz. Na moim profilu na Instagramie pisałam Wam, że uwielbiam gotycką architekturę - od momentu zobaczenia na własne oczy Westminster Abbey, kocham te strzeliste budowle, piękne witraże, lekko surowe, choć pięknie zdobione i monumentalne konstrukcje. Dlatego powiedziałam, że nie zejdę z Hradczan bez jej zobaczenia od środka.

Była dość jasna wewnątrz, co przyznał także mój brat (który był niegdyś w Notre Dame). Gotyk kojarzy mi się z mrokiem mimo wszystko. Ogrom przestrzeni, wysokość sprawia, że człowiek czuje się w takiej świątyni mały - efekt jest zamierzony i zgodny z filozofią tamtego okresu. Witraże, przez które padało południowe światło, robiły na mnie naprawdę niebywałe wrażenie. Także rzeźby stanowiły bardzo osobliwy wystrój. A zresztą - zobaczcie sami.

Co ciekawe, była świątynią, w której koronowano i grzebano królów czeskich. Zdecydowany hit mojego całego pobytu w Pradze!
Po obejściu katedry, przeszliśmy w kierunku Złotej Uliczki. Można tam zobaczyć zbrojownię oraz małe izdebki stylizowane na te, w których mieszkała ludność żydowska. Na mnie większego wrażenia to nie zrobiło ;)
Dalej przeszliśmy do stacji metra Mustek i podjechaliśmy na Karlovo Namesti. Miał tam być eko sklep, otwarty w niedzielę, ale... no tak, moje szczęście. A właściwie moje nieszczęście, natomiast szczęście dla mojego portfela - okazał się zamknięty ;) Przez szybę widziałam, że ciężko byłoby się powstrzymać przed wykupieniem połowy asortymentu :D

Poszliśmy więc na obiad do Restauracji "U Spadochroniarzy" - po wystroju wywnioskowałam, że ktoś tam lubi chyba nazistów... Oh well, zamówiłam knedliczki (typowe z bułki) oraz pierś kurczaka (ponoć grillowaną ;) nie wiem, czy rozróżniają grillowanie od smażenia) z warzywami, a mój brat - czeski gulasz z plackami ziemniaczanymi.

Knedliczków próbowałam pierwszy raz. To taka bardzo zakalcowata buła, coś pomiędzy zbitą bułką paryską (a właściwie jej miąższem) a kluską. Bardzo zaklejające, jeśli nie je się tego z sosem. Ale na pewno smaczne - tylko kolejnym razem muszę pamiętać o dodatku "nawilżacza" ;) Zjadłam dwa, a resztę oddałam bratu.

Warto też wspomnieć, że istnieją również knedliczki z ziemniaków - tych jednak nie przyszło mi spróbować (tak samo jak Trdlo/Trdelnika czyli kołacza ze słodkiego ciasta, wypełnionego czekoladą, lodami lub bitą śmietaną). Posileni, wyruszyliśmy w kierunku Wyszehradu. Tam podejście było zdecydowanie łagodniejsze. Kiedyś była to siedziba królów czeskich, jednak od XVII w. budynki były wykorzystywane jako garnizon wojskowy. Na wzgórzu znajduje się duży park, rotunda i Bazylika św. Piotra i Pawła.

Zwiedziliśmy kościółek - który po hradczańskiej Katedrze nie powalił mnie na kolana, ale i tak był uroczy - oraz weszliśmy na mury obronne, z których rozpościerał się piękny widok na Nowe Miasto.

Następnie, baaaaardzo okrężną drogą, udaliśmy się do metra i wróciliśmy padnięci do mieszkania. Pozostało się spakować, pójść spać i następnego dnia wyruszyć z powrotem do Polski :)

Jeśli chodzi o zakupy, to nie poszalałam - odwiedziłam dwa DMy i dwa supermarkety, a oto moje łowy:

Byliście w Pradze? Co Wam się najbardziej podobało? Które czeskie potrawy polecacie najbardziej? :)